12 czerwca 2016 r. w auli Gimnazjum Publicznego w Błażowej odbędzie
się Wieczór Literacki z Pamiętnikiem Kazimierza Krygowskiego. Podczas
tego spotkania nakreślona zostanie sylwetka autora i jego prace. Na
temat Kazimierza i jego pamiętnika mówić będą jego wnukowie.
Organizatorami spotkania są Towarzystwo Miłośników Ziemi Błażowskiej i
Stowarzyszenie Rodu Krygowskich. Impreza ma charakter otwarty.
Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy.
Autor pamiętnika Kazimierz Krygowski przyszedł na świat 14 lutego 1878 r. w Futomie koło Błażowej (powiat rzeszowski) w wielodzietnej rodzinie Jana i Julianny z Drozdowskich. Od najmłodszych lat wykazywał wielorakie uzdolnienie artystyczne, jednak bieda w rodzinnym domu nie pozwoliła mu na ukończenie studiów. Najbardziej marzył o malarstwie. Nie mogąc realizować swych pragnień, nie czując też zamiłowania do pracy na roli przy pierwszej nadarzającej się okazji wyruszył do Rzeszowa, gdzie terminował przez 2 lata począwszy od 1892 r. w warsztacie stolarskim Jana Sworznia, a następnie w pracowni meblarskiej Kazimierza Gorlińskiego, by w końcu po wyzwolinach podjąć pracę w dużej stolarni Antoniego Kluza. Około 1901 roku przeniósł się do Błażowej i rozpoczął prace rzeźbiarskie we własnym warsztacie. W 1903 r. poślubił Paulinę Zielińską, z którą małżonkowie mieli czworo synów: Zbigniewa (malarz, grafik), Bogumiła (geolog,
geograf), Mariana (rzeźbiarz) i Zdzisława (malarz, grafik). W trakcie swego pracowitego życia ozdobił wiele świątyń, wyposażając je w ołtarze, ambony, chrzcielnice, stalle, portale, drzwi i różne drobne przedmioty. Jeszcze w wieku XIX wykonał ołtarzyki do kaplicy Marii Magdaleny w Malawie. Jego dziełami są płaskorzeźby zdobiące ambonę w Woli Racławickiej, feretrony w cerkwi w Zalesiu i ambona wykonana w 1902 r. dla kościoła w Futomie. Pomiędzy 1900 i 1901 r. wykonał obudowę organów i wiele innych nowych sprzętów w świątyni w Zręcinie na zlecenie swego brata Juliana tamtejszego proboszcza. W latach 1902-1905 sporządził ambonę, stalle, ołtarz główny dla kościoła w Błażowej, a po 1907 r. jeszcze ołtarze boczne, konfesjonały, chrzcielnicę i strukturę organów. Spod jego ręki i dłuta wyszły ołtarze główne, stalle, drzwi główne i drzwi do zakrystii w świątyniach w Wesołej, Izdebkach, Starej Wsi, Przysietnicy, Łubnie, oraz ambony w Nowym Borku i Słocinie. Rzeźby Kazimierza Krygowskiego zdobią kościoły w tak odległych od Błażowej miejscowościach jak Bóbrka k/Krosna czy Lubatowa (po 1919 r.) i one najlepiej promowały mistrza i jego umiejętności. Oprócz tych dużych artystycznych przedsięwzięć wykonywał mnóstwo drobnych codziennych przedmiotów, czy mebli użytkowych, z których utrzymywał swą rodzinę. Swe pracowite życie zakończył w 1949 r. w Błażowej. Spisany przez Kazimierza Krygowskiego pamiętnik jest bardzo ważnym źródłem poznania życia chłopów w XIX wieku i mieszczan z przełomu wieków i dwudziestolecia międzywojennego. Jest przyczynkiem do poznania rozwoju szkolnictwa rzemieślniczego i samego rzemiosła czy stosunków społecznych panujących w Rzeszowie pod koniec XIX w. Dzięki przywróceniu pierwotnej formy języka autora Pamiętnik stał się źródłem poznania i przedmiotem badań nad językiem polskim potocznym końca XIX w. w Galicji Zachodniej. Na zakończenie chciałabym wspomnieć o jeszcze jednym walorze tej publikacji. Jest nim niezwykle barwny i plastyczny sposób opowiadania (momentami taki bardziej malarski). Szczera narracja, pozbawiona chęci przedstawienia się w lepszym świetle, chwilami wręcz z namiastką ekshibicjonizmu plus spora dawka cierpkiego humoru i soczysty język sprawia, że pamiętnik ten jest wspaniałą lekturą nie tylko dla historyków, przy której trudno jest się nudzić.
Wspomnienia Kazimierza Krygowskiego wnoszą wiele nowych nieznanych informacji z historii Futomy, Błażowej oraz całego regionu i stanowią ważne źródło jej poznania.
Autor pamiętnika Kazimierz Krygowski przyszedł na świat 14 lutego 1878 r. w Futomie koło Błażowej (powiat rzeszowski) w wielodzietnej rodzinie Jana i Julianny z Drozdowskich. Od najmłodszych lat wykazywał wielorakie uzdolnienie artystyczne, jednak bieda w rodzinnym domu nie pozwoliła mu na ukończenie studiów. Najbardziej marzył o malarstwie. Nie mogąc realizować swych pragnień, nie czując też zamiłowania do pracy na roli przy pierwszej nadarzającej się okazji wyruszył do Rzeszowa, gdzie terminował przez 2 lata począwszy od 1892 r. w warsztacie stolarskim Jana Sworznia, a następnie w pracowni meblarskiej Kazimierza Gorlińskiego, by w końcu po wyzwolinach podjąć pracę w dużej stolarni Antoniego Kluza. Około 1901 roku przeniósł się do Błażowej i rozpoczął prace rzeźbiarskie we własnym warsztacie. W 1903 r. poślubił Paulinę Zielińską, z którą małżonkowie mieli czworo synów: Zbigniewa (malarz, grafik), Bogumiła (geolog,
geograf), Mariana (rzeźbiarz) i Zdzisława (malarz, grafik). W trakcie swego pracowitego życia ozdobił wiele świątyń, wyposażając je w ołtarze, ambony, chrzcielnice, stalle, portale, drzwi i różne drobne przedmioty. Jeszcze w wieku XIX wykonał ołtarzyki do kaplicy Marii Magdaleny w Malawie. Jego dziełami są płaskorzeźby zdobiące ambonę w Woli Racławickiej, feretrony w cerkwi w Zalesiu i ambona wykonana w 1902 r. dla kościoła w Futomie. Pomiędzy 1900 i 1901 r. wykonał obudowę organów i wiele innych nowych sprzętów w świątyni w Zręcinie na zlecenie swego brata Juliana tamtejszego proboszcza. W latach 1902-1905 sporządził ambonę, stalle, ołtarz główny dla kościoła w Błażowej, a po 1907 r. jeszcze ołtarze boczne, konfesjonały, chrzcielnicę i strukturę organów. Spod jego ręki i dłuta wyszły ołtarze główne, stalle, drzwi główne i drzwi do zakrystii w świątyniach w Wesołej, Izdebkach, Starej Wsi, Przysietnicy, Łubnie, oraz ambony w Nowym Borku i Słocinie. Rzeźby Kazimierza Krygowskiego zdobią kościoły w tak odległych od Błażowej miejscowościach jak Bóbrka k/Krosna czy Lubatowa (po 1919 r.) i one najlepiej promowały mistrza i jego umiejętności. Oprócz tych dużych artystycznych przedsięwzięć wykonywał mnóstwo drobnych codziennych przedmiotów, czy mebli użytkowych, z których utrzymywał swą rodzinę. Swe pracowite życie zakończył w 1949 r. w Błażowej. Spisany przez Kazimierza Krygowskiego pamiętnik jest bardzo ważnym źródłem poznania życia chłopów w XIX wieku i mieszczan z przełomu wieków i dwudziestolecia międzywojennego. Jest przyczynkiem do poznania rozwoju szkolnictwa rzemieślniczego i samego rzemiosła czy stosunków społecznych panujących w Rzeszowie pod koniec XIX w. Dzięki przywróceniu pierwotnej formy języka autora Pamiętnik stał się źródłem poznania i przedmiotem badań nad językiem polskim potocznym końca XIX w. w Galicji Zachodniej. Na zakończenie chciałabym wspomnieć o jeszcze jednym walorze tej publikacji. Jest nim niezwykle barwny i plastyczny sposób opowiadania (momentami taki bardziej malarski). Szczera narracja, pozbawiona chęci przedstawienia się w lepszym świetle, chwilami wręcz z namiastką ekshibicjonizmu plus spora dawka cierpkiego humoru i soczysty język sprawia, że pamiętnik ten jest wspaniałą lekturą nie tylko dla historyków, przy której trudno jest się nudzić.
Wspomnienia Kazimierza Krygowskiego wnoszą wiele nowych nieznanych informacji z historii Futomy, Błażowej oraz całego regionu i stanowią ważne źródło jej poznania.
Małgorzata Kutrzeba